[مستدرک الصحیحین 2/ 241] از «جابر بن عبد الله» روایت کرده است که:
از پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله شنیدم که خطاب به حضرت على علیه السّلام، فرمود: یا على! مردم از درختهاى مختلف آفریده شده اند و من و تو، از یک درختیم. سپس این آیه را در تأیید بیان خویش، تلاوت فرمود: وَ جَنَّاتٌ مِنْ أَعْنابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخِیلٌ، صِنْوانٌ وَ غَیْرُ صِنْوانٍ یُسْقى بِماءٍ واحِدٍ (سوره رعد، آیه 4)
«حاکم» گفته است: حدیث مزبور از سندهاى صحیحى برخوردار است.
مؤلف گوید:
محدّث بحرانى [صاحب کتاب تفسیر برهان، و کتاب مدینة المعاجز] میگوید: روایاتى که در راستاى فضائل امام على علیه السّلام به ما رسیده حدّ و مرزى ندارد و بى شمار است،
از جمله از طریق اهل تسنّن صاحب «ثاقب المناقب» از محمّد بن عمر واقدى [مورّخ معروف] نقل میکند که گفت:
هارون الرّشید (پنجمین خلیفه عبّاسى) مجالسى را براى دانشمندان بزرگ تشکیل مىداد. در یکى از آن مجالس، شافعى [محمد بن ادریس رئیس مذهب شافعى] که از بنى هاشم بود، و همواره بغل دست هارون مى نشست، در آن مجلس حاضر گردید و در کنار هارون نشست.
محمد بن حسن شیبانى و ابو یوسف [دو دانشمند بزرگ اهل تسنّن] نیز به آن مجلس وارد شدند، و در نزدیک هارون نشستند. مجلس پر از جمعیّت شد که در آن هفتاد نفر از علماى بزرگ حضور داشتند، که هر کدام از آنها صلاحیّت آن را داشتند تا پیشواى ناحیه اى از نواحى اسلام باشند.
واقدى میگوید:
نوف بکائى که یکى از اصحاب و علاقه مندان حضرت امیرالمؤ منین علىّ صلوات اللّه علیه است، حکایت کند:
محدّثین و مورّخین روایت کرده اند:
حدیث غدیر که شیعیان با آن امامت را اثبات مى کنند از نظر شیعه و سنى، مسلم و قطعى است زیرا هم از طرف شیعه و هم سنى به تواتر نقل شده است. این حدیث آشکارا بیان داشته که پیامبر صلى الله علیه وآله على علیه السلام را به امر الهى به جانشینى خود منصوب نمود. در عین حال، خداوند متعال در این باره تأکید نموده و تعهد کرده تا جان پیامبر صلى الله علیه وآله در امان باشد و در اثر اعتراض مردم به انجام این کار گزندى به او نرسد.
ایرادى که بر جانشینى حضرت على علیه السلام وارد کردند این بود که چرا آشکارا نام على علیه السلام در قرآن نیامده؟
