دشمن شناسی در نهج البلاغه
حضرت علی(ع) در نهج البلاغه شناخت دشمن را رمز
بینش معرفی می کند و می فرماید:
واعلموا انکم لن
تعرفوا الرشد، حتی تعرفوا الذی ترکه ولن تأخذوا بمیثاق الکتاب حتی تعرفوا الذی نقضه و لن تمسکوا به حتی تعرفوا الذی
نبذه...؛
«و
بدانید که رشد نمی یابید مگر که ترک کنندگان آن را بشناسید و هرگز به کتاب خدا چنگ
نمی زنید، مگر که فروفکننده آن را چنانکه باید، شناخته باشید.»
امیرالمومنین علی(ع) ماهیت دشمنان اسلام را چنین معرفی می کند
«به بالادست خود نافرمان، به زیردست، ستم کننده، و با ستمکار هم دست اند.»
آن حضرت درباره مکر
و حیله دشمن می فرماید:
«کن
للعدو المکاتم أشد حذراً منک للعدو المبارز»
«از
دشمن پنهان بیشتر از دشمن آشکار برحذر باش»
نیز در جای دیگر به
عدم غفلت از دشمن و پرهیز از کوچک شمردن آن سفارش کرده و می فرماید:
«لا تستصغرن
عدواً و ن ضعف»«هرگز دشمنی را کوچک مشمار، هرچند ضعیف باشد».
همچنین می فرماید:
«آفه القوی استضعاف الخصم»«آفت قدرتمند، ضعیف شمردن دشمن است.»
حضرت امام جواد(ع)
نیز یکی از ارکان مهم دفاع را شناخت دقیق دشمن می داند و می فرماید:
«من لم یعرف الموارد اعتیه المصادر»
«کسی که نقشه ها و مواضع کلیدی دشمن را نشناسد، در رسیدن به
هدف عاجز است.»
از این احادیث و
رهنمودها درمی یابیم، که یکی از اساسی ترین عوامل پیروزی، شناخت دشمن است.
بررسی انقلاب های توحیدی نشان می
دهد که رهبران این انقلاب ها برای ایجاد انقلاب در جامعه ابتدا چهره دشمنان را
شناسایی و سپس مبارزات علنی خود را شروع کردند.
متیو تل