قال امیرالمومنین حیدر علیه السلام

قال امیرالمومنین علی علیه السلام...

مَن اَخَذ َ دینَه من افواهِ الرّجال اَزالتهُ الرجال و من اخذ دینه مِنَ الکتاب و السُنّه زالت الجبال ولم یزل

کسی که دینش را از دهان مردم بگیرد، مردم دینش را از او می گیرند و کسی که دینش را از کتاب و سنت بگیرد دین او پابرجاست، هرچند کوه ها نابود شوند.

مباهله در آیینه غدیر

علت نسبت دادن آیه مباهله به علی(ع)

تاکنون همگان درباره اینکه امیر مؤمنان علی(ع) بیشترین اطاعت و تبعیت را از رسول اکرم(ص) داشتند شهادت می‎دهند پس این آیه که می‎فرماید «فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی؛ پس هر که از من پیروى کند بى گمان او از من است»، منافاتی با مفاد آیه مباهله ندارد.

در روز عید غدیر که در آن پیامبر اکرم(ص) پس از اینکه به امر خداوند متعال امیرالمؤمنین(ع) را به صورت علنی به امامت منصوب کردند، در بخشی از خطبه فرمودند:

چگونه از آیه مباهله أفضلیت و امامت امیرالمؤمنین (علیه السلام) استدلال می‌شود؟

قرآن می‌فرماید:

فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنْفُسَنَا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ (1)

علماء نصارای نجران که نزدیک مدینه بودند، نزد پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) آمدند و گفتگو کردند. ولی سخنان پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) در علمای نصارای نجران اثر بخش نبود. بنا شد با یکدیگر مباهله کنند. یعنی نصارای نجران و پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) عزیزترین افرادشان را بیاورند و با هم مباهله کنند. یعنی بگویند:

ایه مباهله و اثبات امامت حضرت علی (ع)

 

امام رضا(ع) این آیه شریفه (ایه مباهله) را از جهت دلالت بر امامت امیرالمومنین(علیه‌السلام) بهترین و روشن‌ترین آیه در قرآن دانسته‌اند و با استناد به این آیه و عمل رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) پس از نزول آن، ثابت می‌کنند که امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) پس از رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بافضیلت‌ترین انسان روی زمین است.

سیّد مرتضى(رحمه‌الله) مى‌گوید:

استشهاد به واقعه مباهله و استناد به همراهى امام على و همسر و دو فرزند او با رسول‏ خدا

در کلام امام على علیه ‏السلام:

به دنبال امتناع على علیه السلام از بیعت با ابوبکر، میان آن حضرت و ابوبکر بحث و گفتگویى درگرفت. ابوبکر با تمسک به حدیثى از رسول‏ خدا درصدد توجیه کار خویش بود و در مقابل على ‏علیه السلام با او احتجاج مى‏ کرد و از او در مورد شایستگی هاى خود اعتراف مى‏ گرفت و شبیه همین احتجاج را آن حضرت با اصحاب شورى بعد از مرگ عمر نیز داشت. هر دو حدیث به حدیث منا شده معروف است و در هر دو جا آن حضرت به واقعه مباهله و همراهى خود و همسر و دو فرزندش با رسول ‏خدا اشاره مى ‏کند و آنها سخن او را تأیید مى‏ کنند.

غیر قابل شمارش بودن فضایل امیرالمومنین علی(ع) از فرمایشات پیامبر(ص)

وقتی از « خلیل بن احمد »درباره فضائل علی(ع) پرسش شد،گفت:

کیف اصف رجلاً کتم اعادیه محاسنه و حسداً و احبّائه خوفاً و ما بین الکلمتین ملأالخائفین؛ (1)

چگونه می‏توانم مردی را توصیف کنم که دشمنانش از روی حسادت و دوستانش از ترس(دشمنان)محاسن او را پنهان نمودند، در بین این دو رفتار شرق و غرب عالم محامدش را فراگرفته است.

ابن عباس می‏گوید پیامبر اکرم(ص) فرمود:

اعمال شب اوّل ماه محرّم

(۱) نماز شب اول ماه محرّم

عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ فِی الْمُحَرَّمِ لَیْلَهً وَ هِیَ أَوَّلُ لَیْلَهٍ مِنْهُ، مَنْ صَلَّى فِیهَا رَکْعَتَیْنِ یَقْرَأُ فِیهَا سُورَهَ الْحَمْدِ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ إِحْدَى عَشْرَهَ مَرَّهً وَ صَامَ صَبِیحَتَهَا، وَ هُوَ أَوَّلُ یَوْمٍ مِنَ السَّنَهِ، فَهُوَ کَمَنْ یَدُومُ عَلَى الْخَیْرِ سَنَتَهُ، وَ لَا یَزَالُ مَحْفُوظاً مِنَ السَّنَهِ إِلَى قَابِلٍ، فَإِنْ مَاتَ قَبْلَ ذَلِکَ صَارَ إِلَى الْجَنَّهِ.(1)

رسول خدا صلّی الله علیه وآله فرمود:

دلایل ریشه ای که چرا مردم (صحابه) با توجه به جریان مهم غدیر،علی(ع) را انتخاب نکردند؟(قسمت چهارم)

اعتقاد به اینکه خلافت ونبوت در یک خاندان جمع نمی شود!

که این خلاف سخن قرآن است چون عهد ولایت را در خاندان ابراهیم(ع) به شرط عدم ظلم قرار داده بود.پس این سخن کاملا غلط است.

وصول عهد امامت به فرزندان عادل حضرت ابراهیم (ع)

محتوای خطبه غدیر(2)

نبوت پیامبر

من حجت خدا بر همه ‏ى مخلوقاتِ او از اهل آسمان و زمین هستم. هر کس در این مطلب شک کند کافر است. (3)

هر کس در چیزى از کلامِ من شک کند در همه ‏ى آن شک کرده است، و شک کننده در گفتار من در آتش است.(3)              

به امر پروردگار کلام من تغییر پذیر نیست. (4)

پیامبران و مرسلین گذشته به من بشارت داده ‏اند.(3)

هیچ علمى نیست مگر آنکه خداوند آن را به من آموخته است. (3)

13 ذی الحجه نزول لقب امیرالمومنین ( کپی برداری فقط با ذکر منبع جایز است)

در سیزدهم ذی الحجه خداوند برای مومنین امیر و امام انتخاب نمود و جبرئیل نازل شد و به حضرت علی این گونه سلام کرد: "السلام علیک یا امیرالمومنین" (1)

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: این جبرئیل است که از سوی خداوند تحقق انچه به من وعده داده شده بود را آورده است.

بعد پیامبر به اصحاب فرمودند که به حضرت علی (ع) با عنوان امیرالمومنین سلام کنند, برخی با رغبت و برخی با اکراه سلام کردند.

12 ذی الحجه روز سپردن ودائع الهی به امیرالمومنین (ع) ( کپی برداری فقط با ذکر منبع جایز است)

هر پیامبری از پیامبران الهی که اجل خود را نزدیک می دید با فرمان الهی وادیع الهی را به وصی خود منتقل می نمود و آنها را تحویل حجت بعد از خود می داد؛ و این خود از علائم و نشانه های قطعی وصایت و خلافت کسی است که ودایع به او سپرده شده است. (بحارالانوار ج 28 ص96)

در حجه البلاغ، پیامبر اکرم نیز بعد از مراسم حج در اخرین روزی که در مکه بودند به امر خداوند تمام میراث پیامبران گذشته را به امیرالمومنین تحویل دادند، و این میراث بعد از امیرالمومنین به امام حسن و سپس به امام حسین رسید و اکنون نزد امام زمان عج است.

چرا ابلاغ خلافت حضرت علی(ع) در «غدیر خم» صورت گرفت؟

چرا پیامبر اسلام(ص) مسئله ولایت و خلافت حضرت علی(ع) را در بازگشت از «حجة الوداع» و در آن شرایط سخت، در محل «غدیر خم» مطرح فرمودند؟

آن‌گاه که تهدید رومیان از ناحیه سرزمین‌هاى شام، مرزهاى شمالى کشور اسلامى را به خطر انداخت و قدرتِ زبان‌زد رومیان، همه را وحشت‌زده کرد، رسول خدا(ص) چنین مصحلت دانست که سپاهى گران از تمام بلاد اسلامى فراهم و به قصد سرحدّات شمالى روانه گرداند.

روم، یکی از دو قدرت بزرگ دنیاى آن روز، قدرت برتر، لقب گرفته و با امپراتوری قدرتمند ایران برابرى می‌کرد، از این رو مبارزه و جهاد با آنان، براى بسیاری از مسلمانان مشکل و حتی پیروزى بر آنان غیر ممکن می‌نمود. همین امر موجب شد تا رسول خدا(ص) در گردآورى و تجهیز سپاه و افزودن بر شمار آن، تلاش بی‌سابقه‌اى نماید. ایشان از پیش اعلام فرمود که هدف،

قوی‌ترین و با فضیلت‌ترین و مهمترین آیه که اهل سنت در حق امیرالمؤمنین (ع) می دانند:

جالب‌ترین آیه‌ای که خود بزرگان اهل سنت، آن را قوی‌ترین و با فضیلت‌ترین و مهمترین آیه در حق امیرالمؤمنین (علیه السلام) و حضرت صدیقه طاهره (سلام الله علیها) و حسنین (علیهما السلام) می‌دانند، آیه مباهله است:

فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنْفُسَنَا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ (1)

و زمخشری می‌گوید:

مقایسه عدالت امیر المومنین(ع) با خلفا- از شرایط احراز مقام امامت

1)نبی مکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:

کفی و کف علی فی العدل سواه.

دست من و دست علی، در گسترش عدالت یکسان هست.(1)

یعنی همان آیه مباهله‌ای که حضرت علی (علیه السلام) را نفس پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در تمام فضائل، جز نبوت شمرده است، این هم یکی از مصادیق آنهاست.

2)ابن عساکر و سیوطی از ابن عباس نقل می‌کنند که می‌گوید:

شجاعت و مردانگى یا دفاع از ولایت

روزى حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله، پس از اقامه نماز صبح خطاب به مامومین خود کرد و فرمود: اى جماعت! سه نفر به لات و عزّى سوگند یاد کرده اند و هم قسم شده اند که مرا به قتل رسانند، البتّه توان چنین کارى را ندارند؛ مى خواهم بدانم که چه کسى مى تواند شرّ آن ها را دفع نماید؟

سکوت ، تمام فضاى مسجد را گرفته بود و هیچکس جواب حضرت را نداد؛ و چون آن بزرگوار سخن خود را تکرار نمود، علىّ بن ابى طالب علیه السلام از جاى برخواست و اظهار داشت :

یا رسول اللّه ! من به تنهائى مى روم و پاسخ گوى آن ها خواهم بود، فقط اجازه فرما تا لباس رزم بپوشم و براى نبرد مجهّز گردم .

حضرت رسول فرمود: این لباس و زره و شمشیر مرا بگیر؛ و سپس علىّ علیه السلام را لباس رزم پوشاند و عمّامه اى بر سرش پیچید و او را سوار اسب خود کرد و روانه میدان نبردش نمود.

پس امیرالمؤمنین علىّ علیه السلام به سمت آن سه نفر حرکت کرد و