علت نسبت دادن آیه مباهله به علی(ع)
تاکنون همگان درباره اینکه امیر مؤمنان علی(ع) بیشترین اطاعت و تبعیت را از رسول اکرم(ص) داشتند شهادت میدهند پس این آیه که می‌فرماید «فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی؛ پس هر که از من پیروى کند بى گمان او از من است»، منافاتی با مفاد آیه مباهله ندارد.
در روز عید غدیر که در آن پیامبر اکرم(ص) پس از اینکه به امر خداوند متعال امیرالمؤمنین(ع) را به صورت علنی به امامت منصوب کردند، در بخشی از خطبه فرمودند:
قرآن می‌فرماید:
فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنْفُسَنَا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ (1)
علماء نصارای نجران که نزدیک مدینه بودند، نزد پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) آمدند و گفتگو کردند. ولی سخنان پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) در علمای نصارای نجران اثر بخش نبود. بنا شد با یکدیگر مباهله کنند. یعنی نصارای نجران و پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) عزیزترین افرادشان را بیاورند و با هم مباهله کنند. یعنی بگویند:
آیه مُباهله، آیه ۶۱ سوره آل عمران است که اشاره به واقعه مباهله پیامبر(ص) با مسیحیان نجران دارد. مفسران شیعه و برخی از اهل سنت این آیه را یکی از فضائل اصحاب کساء به ویژه امام علی(ع) دانسته‌اند. امام بر اساس این آیه به منزله نَفْس و جان پیامبر(ص) معرفی شده است. امام رضا(ع) این آیه را بزرگترین فضیلت حضرت علی در قرآن معرفی می‌کند.
شان نزول
اعتقاد به اینکه خلافت ونبوت در یک خاندان جمع نمی شود!
که این خلاف سخن قرآن است چون عهد ولایت را در خاندان ابراهیم(ع) به شرط عدم ظلم قرار داده بود.پس این سخن کاملا غلط است.
وصول عهد امامت به فرزندان عادل حضرت ابراهیم (ع)
حلال و حرام
هر حلالى که شما را بدان راهنمایى کردم و هر حرامى که شما را از آن نهى نمودم، هرگز از آن بر نمى گردم و تغییر نمى دهم. این مطلب را به یاد داشته باشید و حفظ کنید و به یکدیگر توصیه نمایید و تغییر و تبدیل در آن ندهید. (10)
حرام و حلال بیش از آن است که من همه ى آنها را بشمارم و معرفى کنم و در یک مجلس به همه ى حلالها امر کنم و از همه ى حرامها نهى نمایم. پس مأمورم از شما بیعت بگیرم و با شما دست دهم بر اینکه آنچه از جانب خداوند عزوجل در باره ى على و امامان بعد از او آورده ام بپذیرید. (10)
حلالى نیست مگر آنچه خدا و رسولش و امامان حلال کرده باشند، و حرامى نیست مگر آنچه خدا و رسولش و امامان حرام کرده باشند. (3)
نماز و زکات
نبوت پیامبر
من حجت خدا بر همه ى مخلوقاتِ او از اهل آسمان و زمین هستم. هر کس در این مطلب شک کند کافر است. (3)
هر کس در چیزى از کلامِ من شک کند در همه ى آن شک کرده است، و شک کننده در گفتار من در آتش است.(3)
به امر پروردگار کلام من تغییر پذیر نیست. (4)
پیامبران و مرسلین گذشته به من بشارت داده اند.(3)
هیچ علمى نیست مگر آنکه خداوند آن را به من آموخته است. (3)
1)نبی مکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
کفی و کف علی فی العدل سواه.
دست من و دست علی، در گسترش عدالت یکسان هست.(1)
یعنی همان آیه مباهله‌ای که حضرت علی (علیه السلام) را نفس پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در تمام فضائل، جز نبوت شمرده است، این هم یکی از مصادیق آنهاست.
2)ابن عساکر و سیوطی از ابن عباس نقل می‌کنند که می‌گوید:
