سخن مولا امیرالمومنین علیه السلام در مورد بیت المقدس
دوشنبه, ۲۰ آذر ۱۳۹۶، ۰۵:۳۵ ب.ظ
شهر «البَیْتُ المُقَدَّس» یا «بَیتُ المَقدِس» یا «قُدس». این شهر در غرب
آسیا و شمال خاورمیانه، در فلسطین واقع شده است.
قداست این شهر بسیار است. آن را پیامبران بنا کرده اند. داود و سلیمان علیه السلام در این شهر حشمت داشتند. [۱]خداوند در
همین جا زکریاعلیه السلام را به یحیی علیه السلام بشارت داد. جبال و طیر را در بیت
المقدس برای داوود علیه السلام مسخر ساخت. [۲] هاجر از کوثا به بیت المقدس هجرت
کرد. موسی علیه السلام در اینجا به نور رب العزه نگریست و در همین جا با خداوند
تکلم کرد. [۳] مریم عذرا در بیت المقدس وفات یافت عیسی بن مریم در همین جا به دنیا
آمد و عروج کرد. حضرت محمد علیه السلام مدتها رو به بیت المقدس نماز می گزارد [۴] و
اسرای آن حضرت به اینجا و معراج آن حضرت از همین جا بود. [۵] بالاخره در اینجا
حضرت مسیح نازل شده و در نماز به حضرت مهدی علیه السلام اقتدا خواهد کرد. ۶
ابن بطریق در «العُمْده» به نقل از ثعلبی در تفسیرش چگونگی نزول حضرت عیسی بن مریم علیها السلام را این گونه توصیف کرده است: «… یَنزِلُ عیسَی بْنُ مَرْیَمَ علی ثَنْیهٍ مِنَ الاَرْضِ المُقدَّسَهِ یُقالُ لَها اثبنی و عَلَیهِ مِمْصَرَتانِ و شَعرُ رَاسِهِ دَهینٌ وَ بِیَدِهِ حِرْبَهٌ وَ هِیَ الَّتی یَقْتُلُ بِها الدَّجَّالَ فَیَاتِی بَیْتَ المَقْدِسَ وَ النَّاسُ فِی صَلاهِ العَصْرِ وَالاِمامُ یَوُمُّ بِهِمْ…» [۷] ؛
«حضرت عیسی بن مریم علیه
السلام بر بخشی از سرزمین مقدس – که به آن «اثبنی» گویند – فرود می آید؛ در حالی
که دو لباس بر تن دارد و موهای خویش را روغن مالی کرده است به دست خود حربه ای
دارد که به وسیله آن دجّال را می کشد. پس به معنای بیت المقدس می آید، در حالی که
مردم در نماز عصر هستند و امام بر آنان امامت می کند…».
امام علی علیه السلام از «بیت المقدس» در آستانه ظهور به عنوان
بهترین جاها یاد کرده، فرموده است:
«… خَیرُ المَسَاکِنِ یَومَئِذٍ بَیْتُ
المَقْدِسِ، وَلَیَاتِیَنَّ عَلَی النَّاسِ زَمَانٌ یَتَمَنّی اَحَدُهُم اَنَّهُ
مِنْ سُکّانِهِ»؛ [۸]
«بهترین جاها در آن روز بیت المقدس
باشد و بر مردم زمانی در آید که هر کدامشان آرزو کنند که از ساکنان آنجا باشند».
1- ر.ک: الکافی، ج ۸، ص ۱۴۴، ح ۱۱۴؛ التهذیب، ج ۶، ص
۱۰۷ و۲۲٫
2- ر.ک:
بحارالانوار، ج ۱۴، ص ۷۲٫
-3 ر.ک: مستدرک الوسایل، ح ۱۰، ص ۳۲۴٫
4- الکافی،
ج ۳، ص ۲۸۶٫
5- اسراء
(۱۷)، آیه ۱٫
6- ر.ک: منتخب الاثر، فصل ۸۴، ح
۱۳٫
7- ابن
بطریق، العمده، ص ۴۳۰، ح ۹۰۱٫
8- کمال الدین
و تمام النعمه، ج ۲، باب ۴۷، ح ۱٫
