مباهله در کلام امام على بن موسى الرضاعلیه السلام
چهارشنبه, ۲۳ اسفند ۱۳۹۶، ۰۷:۳۹ ب.ظ
چون حضرت رضاعلیه السلام
در مجلس مأمون عباسى حاضر شد مأمون از او سؤالاتى کرد و حضرت یکایک پاسخ مى داد.
تا سخن بدینجا رسید که مأمون پرسید آیا خداوند در جایى از قرآن «اصطفاء» را تفسیر
کرده است؟ آن حضرت در پاسخ فرمود خداوند اصطفاء عترت را در دوازده موضع از کتاب
خویش بیان فرموده است. سپس آن حضرت در بیان سومین موضع فرمودند: در واقعه مباهله
که آیه شریفه «فمن حاجک فیه من بعد…» نازل شد، پیامبر خدا، على و حسن و حسین و
فاطمه (سلامالله علیهم اجمعین) را احضار کرد و جان آنها را قرین جان خود قرار
داد. پس آیا مى دانید معناى «وانفسنا و انفسکم» چیست؟ علماى مجلس گفتند مراد از
آن نفس پیامبر خدا است. آن حضرت فرمود به غلط افتادید. خداوند در «انفسنا» نفس
على علیه السلام را قصد کرده است و دال بر این امر سخن پیغمبر خداست که فرمود
«لتنتهین بنو ولیعه او لأبعثن الیهم رجلا کنفسى یعنى على بن ابى طالب» و این
خصوصیتى است که پیش از این و پس از این هیچکس بدان نخواهد رسید زیرا آن حضرت نفس
على را همانند نفس خود قرار داد. (1)
در روایت دیگرى آمده است که مأمون روزى به امام رضاعلیه
السلام گفت بزرگترین فضیلتى را که براى امیرالمؤمنین است و قرآن بر آن دلالت دارد
براى من بگو. حضرت فرمود فضیلت او در مباهله است که در آیه شریفه «فمن حاجک فیه من
بعد ماجاءک…» اشاره شده است. آنگاه رسول خدا حسن و حسین را فراخواند پس آنها دو
پسر او بودند و فاطمه را خواند پس او در موضع «نساءه» است و امیرالمؤمنین را خواند
پس به حکم خداوند عزوجل او نفس رسول خدا است و چون هیچکس از مردمان بالاتر و برتر
از رسولخدا نیست پس به حکم الهى باید هیچکس برتر و بالاتر از نفس رسولخدا نباشد.
مأمون گفت مگر نه این است که خداوند «ابناء» را به لفظ جمع آورده و رسولخدا تنها
دو پسرش را فراخواند و «نساء» را به لفظ جمع آورد، در حالى که رسول خدا فقط دخترش
را آورد پس چرا جایز نباشد که آن حضرت از نفس خودش دعوت بکند نه از دیگرى بنابراین
فضلى را که براى امیرالمؤمنین مى گویى ثابت نیست. امام هشتم در پاسخ فرمود آنچه
گفتى صحیح نیست زیرا داعى باید غیر از خودش را دعوت کند، چنان که آمر باید به غیر
خودش دستور بدهد و صحیح نیست که رسولخدا در حقیقت خودش را دعوت کند چنان که
نمىتواند به حقیقت آمر به نفس خود باشد و هرگاه ثابت شود که رسولخدا در مباهله
هیچکس جز امیرالمؤمنین را نخوانده است، ثابت مى شود که او نفس رسولخدا است که
خداوند در کتابش بدو نظر داشته و در قرآنش بدو حکم کرده است. (2)
و نیز از جمله مناظرات آن حضرت با مأمون آورده اند که مأمون به آن حضرت
گفت چه دلیلى بر خلافت جد شما [على بن ابى طالب] است؟ حضرت
فرمود «انفسنا» پس مأمون گفت «لولا نسائنا» پس حضرت فرمود «لولا
ابنائنا» آنگاه مأمون ساکت شد. (3)
پی نوشت:
1) سلیمان بن ابراهیم القندوزى، ینابیع المودة، ج1 ، ص 131؛ رى شهرى، محمد، موسوعة الامام على بن ابىطالب، ج 7، ص 10 به نقل از عیون اخبار الرضا و الامالى للصدوق؛ علامه طباطبائى، المیزان، ذیل آیه مباهله.
2) شیخ مفید، الفصول المختارة من العیون و المحاسن، ص 38؛ آیتالله میلانى،
قادتنا کیف نعرفهم، ج 1، ص 435 به نقل از شیخ مفید، علامه مجلسى، بحارالانوار، ج
35، ص .257
3) رى شهرى، محمد، موسوعة الامام على بن ابى طالب، ج 8، ص 10 به نقل از طرائف
المقال؛ علامه طباطبائى، المیزان، ذیل آیه مباهله
هانی زعفرانی
