آیاتی که در شأن روز مباهله نازل شده است

1- آیه 61 سوره مبارکه عمران

«فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکمُ‏ْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتهَِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلىَ الْکَذِبِین‏ »

«هرگاه بعد از علم و دانشى که به تو رسیده،(باز) کسانى با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم».

مفسران و محدثان شیعه و اهل تسنّن تصریح کرده‌اند که آیه مباهله در حق اهل بیت پیامبر ((علیهم السلام))نازل شده است و پیامبر صلی الله علیه و آله کسانی را که همراه خود به میعادگاه برد فرزندانش حسن(ع) و حسین(ع)، دخترش فاطمه(س) و دامادش علی ((علیهم السلام)) بودند. بنابراین منظور از «اَبْنائَنا» در  این آیه منحصرا حسن و حسین ((علیهما السلام)) هستند، همان طور که منظور از «نِساءَنا» فاطمه ((علیها السلام)) و منظور از «اَنْفُسَنا» تنها علی ((علیه السلام)) بوده است.این آیه هم چنین به این نکته لطیف اشاره داردکه علی((علیه السلام))در منزلت جان و نفس پیامبر است.

2- آیه 33 سوره مبارکه احزاب

«إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکمُ‏ْ تَطْهِیرًا» «حق این است که خدا می خواهد ناپاکی از شما اهل این خانه ببرد و پاکیزه تان کند ، پاکیزه کامل».

رسول اکرم(ص) قبل از اینکه قصد مباهله کند، عبا بر دوش مبارک گرفت و حضرت امیرالمؤمنین و حضرت فاطمه و حسن وحسین علیهم السلام را در داخل در زیر عبا نمود و فرمود: پروردگارا! هر پیغمبری را اهل بیتی بوده است که مخصوص‌ترین خلق بر آن پیغمبر بوده‌اند، خداوندا اینان اهل بیت منند، آنها را تطهیرشان کن.

سپس جبرئیل امین نازل شد و این آیه که ملقب به آیه تطهیر و در شأن اهل بیت است را بر پیامبر اکرم(ص) نازل کرد. آنگاه رسول اکرم آن چهار بزرگوار را برای مباهله با خود بیرون برد.

3- آیه 55 سوره مبارکه مائده

«إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ» .«ولی شما تنها خدا و پیامبر اوست و کسانی که ایمان آورده‏اند همان کسانی که نماز برپا می‏دارند و زکات میدهند در حالی که در رکوع نمازند.

بنابر روایتی که شیعه و اهل تسنن‌، در کتاب‌های روایی و تفسیری نقل کرده‌اند، این آیه درباره حضرت امیر المؤمنین علی (ع) ‌نازل شده است و به نظر شیعه‌، یکی از ادلّة قرآنی امامت و ولایت آن حضرت می‌باشد.