نتایج مباهله

نتایج مباهله

اثبات حقانیت پیامبراعظم صلى الله علیه و آله یکى از مهم ترین نتایج مباهله، اثبات حقانیت پیامبر است. اگر حضرت به حقانیت خود اطمینان و ایمان نداشت، هیچ گاه همراه عزیزترین افراد خانواده اش به میدان مباهله در نمى آمد. به همراه داشتن اهل بیت علیهم السلام در این جریان بدان معناست که پیامبر به راست گویى خود اطمینان و یقین کامل داشت. ازاین رو، با جرئتى خاص، عزیزترین و محبوب ترین کسان خود را در معرض هلاک قرار داد. وجود اهل بیت علیهم السلام در این جریان بزرگ، خود، دلیل محکمى بر اثبات حقانیت پیامبر است؛ چنان که اسقف اعظم نجرانیان نیز به این امر اشاره کرد.

 

وعده عذاب، دلیل حقانیت

پیامبر به انجام گرفتن مباهله اهتمام مى ورزید و در عین حال به نجرانیان خبر داد که چنانچه با آن حضرت مباهله کنند، عذاب حق تعالى بر آنها نازل خواهد شد. اگر حضرت به حقیقت خویش یقین نداشت، هیچ گاه این گونه اصرار نمى کرد و اهتمام نمى ورزید.

جریان مباهله از دو نظر بر صحت و ثبوت نبوت پیامبردلالت دارد:

۱. خبر دادن از عذاب الهى و ترساندن نجرانیان از آن، که اگر پیامبر بر نزول عذاب وثوق نداشت، با اصرار به انجام این کار، براى آشکار ساختن آن تلاش نمى کرد.

۲. نجرانیان، حقیقت ادعاى پیامبر را مى دانستند، وگرنه از مباهله منصرف نمى گردیدند و حاضر به دادن جزیه و از دست دادن عزت و آبروى خود در میان اقوام گوناگون نصارا نمى شدند.

 

پیامبر موعود

خوددارى نجرانیان از مباهله با حضرت رسول صلى الله علیه و آله ، نشان از اعتقاد آنان به پیامبرى حضرت دارد. اگر نصارا به پیامبر موعود بودن حضرت محمد صلى الله علیه و آله یقین نداشتند، از مباهله کردن خوددارى نمى ورزیدند و همدیگر را از مباهله باز نمى داشتند. اگر آنها به بر حق بودن پیامبر علم نداشتند، نباید از نفرین آن حضرت و معدودى از اهل بیت او مى ترسیدند و باید رتبه و مقام خویش را در میان قوم خود حفظ مى کردند؛ چنان که براى حفظ شأن و مقام خود جنگ ها کردند. پس به طور طبیعى نباید ذلت و خوارى جزیه دادن را براى خود هموار و شکست مفتضحانه را با جان و دل اختیار مى کردند.

 

اثبات فرزندى حسنین علیهم السلام

جریان مباهله، بیان کننده این است که حسنین علیهماالسلام ، فرزندان رسول خدا صلى الله علیه و آله بوده اند؛ زیرا حق تعالى در آیه مباهله، جمله «وَابنائنا» را ذکر کرده که به معناى «پسران ما» است و بر اساس نظر همه مسلمانان، هنگام نزول این آیه، پیامبر، پسرى جز امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام نداشت. البته خداوند در قرآن کریم، عیسى علیه السلام را نیز از طرف مادر به حضرت ابراهیم علیه السلام منسوب کرد و بدین وسیله، به اثبات رساند که فرزندان دختر را نیز فرزند مى گویند. ازاین رو، پیامبر نیز هنگامى که آیه مباهله نازل شد و حضرت در مقام مباهله برآمد، فرمود: «پسرانمان و پسرانتان را بیاوریم» و آن گاه امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام را همراه خود در جریان مباهله شرکت داد.

 

اثبات فضیلت آل کسا علیهم السلام

واقعه مباهله، این مطلب را اثبات کرد که امام على علیه السلام و حضرت فاطمه علیهاالسلام و امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام پس از پیامبر، نزد خدا، شریف ترین آفریده ها و نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله ، عزیزترین مردم بودند؛ چنان که براى تعیین «ابناء» و «نساء» و «انفس»، جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و دستور آمد که پیامبر همراه امام على علیه السلام و حضرت زهرا علیهاالسلام و امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام براى مباهله بیرون روند. همراه بردن آل کسا در جریان مباهله، به معناى آن است که آیه مباهله بر ثبوت فضیلت آل کسا دلالت دارد؛ چنان که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: «این گروه که من آورده ام، نزد خدا، پس از من، گرامى ترین و عزیزترین خلقند».