مـباهـلـه

Related image

اعتقاد به اینکه خلافت ونبوت در یک خاندان جمع نمی شود!


که این خلاف سخن قرآن است چون عهد ولایت را در خاندان ابراهیم(ع) به شرط عدم ظلم قرار داده بود.پس این سخن کاملا غلط است.


وصول عهد امامت به فرزندان عادل حضرت ابراهیم (ع)


این عهد از طرف خدا باید برسد؛ کسبی نیست، نصب است نه کسب، و نه انتخاب: لا ینال عهد ی الظّال مین، که (عهد) فاعل« ینال »است و (ظالمین) مفعول. یعنی عهد خدا باید برسد، اما ظالمین به عهد خدا نمی رسند و معصومین می رسند ! هر کس معصوم باشد نمی رسد، هر کس عادل باشد نمی رسد؛ بلکه عهد باید به معصومین و عادلین برسد.

اگر عهد خدا باید برسد، کار فقط به دست له است. وجود مبارک ابراهیم خلیل به ذات أقدس له عرض کرد:

این سمت والا را به فرزندان من هم بده، این از سنخ کوثر است نه تکاثر ! این چیز بدی نیست که انسان برای خاندان خود بخواهد، این ثروت نیست، این تکاثر نیست، این کوثر است؛ چه بهترکه انسان برای دودمان خود مسألت کند ! وجود مبارک ابراهیم خلیل این کوثر را برای دودمان خود مسألت کرد، عرض کرد: و من ذریّتی.

ذات أقدس له فرمود: ذریه تو دو قسمند؛ برخی معصوم و عادلند، برخی اینچنین نیستند. آنها که معصوم یا عادلند، مشمول لطف خاص ما هستند، عهد ما به آنها می رسد و آنها که ظالمند، عهد ما به آنها نمی رسد.

اینجا یک وعید است و یک وعده؛

 آن وعید این است که هرگز عهد خدا که امامت و خلافت و ولایت است به ظالم نمی رسد، به غیر عادل نمی رسد.

یک وعده و نویدی را به همراه دارد و آن اینکه عهد خدا به معصومین از ذریّه خلیل خدا می رسد؛ عهد خدا به عادلها می رسد و ذات أقدس له هم که خلف وعده نخواهد کرد، خلف وعده حکیم علی الطلاق، مستحیل است. اساسا قبیح از خدا صادر نمی شود؛ نه اینکه او موظّف است قبیح نکند، صدور قبیح از خدا محال است، نه بر خدا لازم است که قبیح نکند به هر تقدیر. لا ینال عهدی الظّالمین یک وعده ای را ضمناً به همراه دارد و آن اینکه عهد من به معصومین و عادل ها می رسد.

وجود مبارک امیرالمؤمنین، علی بن أبی طالب ذریّه ابراهیم خلیل است از یک سو، از بهترین و پاک ترین عادل ها و معصوم های ذریّه خلیل حق است از سوی دیگر؛ وعده الهی هم که تخلّف ناپذیر است از سوی سوّم؛ روی این مبادی قرآنی عهد ذات أقدس له که خلافت و امامت است به وجود مبارک امیرالمؤمنین یقیناً می رسد.