محتوای خطبه غدیر(5)

بیعت

من بعد از خطبه ‏ام شما را دعوت مى ‏کنم که با من به عنوان بیعت با على و اقرار به مقام او دست دهید، و بعد از من با خود او دست دهید. بدانید که من با خدا بیعت کرده‏ ام و على هم با من بیعت کرده است، و من براى او به نیابت از خداوند بیعت مى ‏گیرم. پس هرکس بیعت خود را بشکند بر ضرر خود کار کرده است. (9)

اى مردم، عده ‏ى شما بیش از آن است که با یک کف دست و در یک وقت معین همگى با من بیعت کنید. خداوند عزوجل به من امر کرده که از زبان شما اقرار بگیرم بر آنچه از مقام و ریاست براى على و امامان بعد از او منعقد نمودم. (11 )

با امیرالمؤمنین على و حسن و حسین و امامان بیعت کنید. (11)

آنچه من گفتم شما هم بگوئیدو بگوئید: «شنیدیم و اطاعت مى ‏کنیم». (11)

کسانى که در بیعت با على.. سبقت بگیرند رستگارانند. (11)

قرآن

در قرآن تدبر کنید، و آیات آن را بفهمید و در محکمات آن نظر کنید و در پى متشابه آن نباشید. (3)

به خدا قسم، هرگز باطن قرآن و تفسیر آن را بیان نخواهد کرد جز این شخصى که دست او را گرفته‏ ام و او را بسوى خود بلند کرده‏ ام و بازوى او را گرفته و بالا برده‏ ام، و او على بن ابى ‏طالب است. (3)

 تفسیر قرآن

هیچ آیه‏ اى درباره‏ ى رضاى خداوند نازل نشده مگر در مورد على بن ابى‏ طالب. (5)

خداوند، مؤمنین را در قرآن مورد خطاب قرار نداده مگر اینکه اول شخص آنان على است. (5)

خداوند، سوره‏ ى «هل أتى» را نازل نکرده است مگر در مورد على بن ابى طالب، و با آن جز على را مدح نکرده است. (5)

به خدا قسم سوره‏ ى «والعصر» درباره‏ ى على بن ابى‏ طالب نازل شده است. (5)

خداوند فضائل على بن ابى ‏طالب را در قرآن نازل نموده است. (11)

على بن ابى ‏طالب است که نماز را بپا داشت، و در حال رکوع به قصد خداوند عزوجل زکات (صدقه) داد، و در هر حالى خدا را قصد مى ‏کند. (تفسیر آیه‏ ى «اِنَّما وَلیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ...»). (2)

قول خداوند تعالى: 

«... مِنْ قَبْلِ اَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى اَدْبارِها»،

قصد نشده از این آیه مگر قومى از اصحاب من که آنها را به نام و نَسَبشان مى ‏شناسم ولى مأمورم آنان را نام نبرم. (6)